Pierwszy wpis o siadaniu powstał już jakiś czas temu >>KLIK<< teraz bo nadal są pytania postanowiłam go rozszerzyć.

Często spotykamy się z stwierdzeniem 6 miesięcy i nie siedzi – najlepiej to posadzić małego i wtedy na pewno się nauczy, możesz jeszcze obłożyć poduszkami. Często jak tego słucham to się we mnie gotuje. Dziś mam nadzieję rozjaśnię wam dlaczego sześciomiesięczne dziecko nie jest jeszcze gotowe do siedzenia i przedstawię Wam dwa sposoby siadania dziecka.

Doskonale wiemy że nie należy przyspieszać rozwoju dziecka. Każde dziecko jest inne i rozwija się w swoim własnym czasie. Niektóre dzieci umiejętność samodzielnego siadania opanowują wcześniej niektóre później.

Na początku przypomnę Wam w skrócie etapy rozwojowe dziecka:

– w 3 miesiącu życia dziecko osiąga symetrie,

– miedzy 4 a 5 miesiącem życia dziecko zaczyna się „rolować” na boki,

– ok. 5 miesiąca życia pojawia się u dziecka świadomy obrót z pleców na brzuch,

– ok 7 miesiąca życia pojawią się świadome obroty z brzucha na plecy,

– pozycja czworacza pojawia się u dziecka miedzy 7 a 10 miesiącem życia,

– dziecko między 9 a 10 miesiącem zaczyna czworakować,

– siada około 10 miesiąca,

– zaczyna chodzić samodzielnie miedzy 12 a 18 miesiącem życia.

Zdarza się  że dziecko zaczyna czworakować i siadać mniej więcej w tym samym czasie.

Bardzo ważne jest aby dziecko usiadło samodzielnie a nie było sadzane biernie. Niestety bierne sadzanie dziecka może przyczynić się do powstania wielu wad postawy u dziecka. Dziecko przy takim sadzaniu nieprawidłowo obciąża guzy kulszowe a plecy dziecka robią się zaokrąglone.

Zdrowo rozwijający się niemowlak usiądzie zawsze przez odruch pchania w podłoże z dwóch pozycji.

– z pozycji czworaczej – dziecko na początku opanuję pozycję czworaczą w której buja się do przodu i tyłu i hop siada na boczek.

– z pozycji bocznej – pojawia się u dziecka w momencie kiedy dziecko opanuję obroty i pivoting. Dziecko przechodzi do podporu bokiem i następnie przechodzi do siadu bocznego.

Bardzo ważne jest aby dziecko usiadło samodzielnie. Zazwyczaj dzieje się tak gdy maluch opanował wcześniejsze etapy rozwojowe, wzmocnił mięśnie posturalne ciała. Podczas samodzielnego siadu dziecko aktywnie podpiera się na rączkach i nie chwieje się na boki, plecki dziecka są proste.

Rodzice dzieci którzy obserwowali samodzielny siad u malucha zauważyli na pewno że taki siad nie trwa długo. Dziecko poszukuje innych atrakcyjniejszych aktywności. SIEDZENIE jest NUDNE! Dużo bardziej ciekawe jest przemieszczanie się. jesteśmy stworzeni do ruchu. 

Podsumowanie:

• nie ciągniemy dziecka za rączki bo to nie pomaga w osiągnięciu samodzielnego siadu,
• dziecko usiądzie gdy będzie na to gotowe,
• walczymy u dziecka o odruch pchania a nie ciągnięcia,
• zapewniamy dziecku odpowiednie podłoże do rozwoju czyli twarde,
• jesteśmy stworzeni do ruchu,
• siad nie jest atrakcyjny

PAMIĘTAJ!! Jeśli cokolwiek Cię zaniepokoi w rozwoju dziecka warto udać się do fizjoterapeuty.